Ik kick op uniformen. Graag draag ik er zelf ook één en gisteren showde ik mijn uniform aan een erg leuke domme. Ze was m’n collega in het fetish and fantasyhouse waar ik werkte.
Ma’am, de dame die me trainde hield ervan me in vrouwelijke kleren te hijsen, ik was haar Girl. Deze domme aan wie ik mijn uniform showde en die ik hier Mistress noem, vond het zalig om een jongen van me te maken, ze noemde me ‘Boy’. Voor degenen die mij niet kennen: ik ben een pot en nogal zoals ze dat in de lesbowereld noemen, butch. Voor leken: ik ben ‘t stoerdere type, tegelijkertijd wel echt een vrouw en zo voel ik me ook. Ik voel me evenwel veel lekkerder in spijkerbroek dan in high heels. Ma’am vond het heerlijk me in high heels te kleden, juist omdat ik me daar niet comfortabel in voel, die vond het heerlijk om de ‘femme’ in me naar boven te halen. Mistress ging juist de andere kant op: die versterkte mijn mannelijkheid en maakte een man van me.
Ik had me voor Mistress opgedoft en mijn soldatenuniform aangetrokken. Ik word dan Soldaat van Oranje. M’n schoenen glommen, mijn stropdas zat recht en de rest van het uniform ook netjes spik en span. Mistress zit wat te schrijven op de bank. Ik loop naar haar toe en salueer. Ze kijkt op, observeert me goedkeurend. Ze neemt haar tijd en mijn arm, nog steeds in salueerhouding, wordt al en beetje moe als dan toch eindelijk klinkt: “at ease”. Ik neem de ‘op de plaats rust-houding’ aan. Haar voet kruipt langs mijn been. Ze streelt me, verleidt me. Ik grijns. Weg is haar voet, weg is haar aandacht. Even later weer die voet, weer een grijns en weer weg aandacht. De derde keer zegt ze dat haar schoenen beter glimmen dan de mijne, schaapachtig grijns ik weer. Ik had mijn best gedaan op m’n schoenen en was trots op hoe ze glommen, maar blijkbaar was het toch niet goed genoeg. Ik schaam me, vandaar de grijns. Maar ik moet mijn gezicht in de plooi houden. Mistress maakt een opmerking dat mijn straf voor haar niet serieus nemen ‘niets’ is, helemaal niets. Nou ja dat is dus wel duidelijk: het is onthouding. De vierde keer slaag ik, ik kijk strak vooruit zoals een soldaat betaamd, ogen op één punt, concentratie. Ik behoud mijn concentratie, ook als ze opstaat en op een enorme sexy manier zich tegen me aandrukt en mijn knopen losmaakt, mijn zakken binnenstebuiten keert en een hand op m’n meest intieme delen heeft. Ik behoud mijn concentratie wetend dat als ik het verlies ze stopt.
“Good Boy” fluistert ze in mijn oor. Mijn knieën begeven het zowat, ik fluister een “Dank u wel” en blijf strak vooruit kijken. “Kijk dat is het nou met meisjes he, ze willen altijd aan het zo prachtige uniform zitten van hun man. En tegen de tijd dat ze met hem klaar is, is het overduidelijk dat hij bij een vrouw is geweest. Zonde van al dat werk, niet?” Ik ontken, het is het meer dan waard :-))
Ze neemt weer plaats op de bank, voet tussen mijn benen. “Zo Boy, hoeveel seconden denk je dat je nodig hebt om je uniform weer netjes en ordelijk te maken?” Ze geeft me bedenktijd, ik noem een aantal seconden. Binnen de tijd ben ik klaar, althans dat dacht ik, maar ik had niet goed opgelet. Acht fouten telt ze, ik voel me opgelaten. “Oog voor detail is je geleerd, je kunt beter dan dat” schiet door me heen. Ik moet wederom het aantal seconden noemen dat ik denk dat ik nodig heb hiervoor. Ik doe een hernieuwde poging en tel acht dingen die ik corrigeer, twee seconden te laat ben ik klaar. Bij controle blijk ik nog twee dingen over het hoofd te hebben gezien. Verkeerd geteld. Ik schaam me dood. Foute boel, hier kom ik niet mee weg, dat weet ik. Ze laat me voor haar knielen. Ze zegt dat het tijd wordt om te onderhandelen over wat voor straf ik daarvoor zal krijgen. Ze zegt: “ik kies ervoor om jou hiervoor te straffen want ik weet dat je het in je hebt en dat correctie je zal helpen. Je bent een gevoelig mens Boy en dat vind ik prachtig.” Ze maakt meerdere complimenten en voor elk bedank ik haar oprecht. Ze vraagt me wat voor straf ik volgens mij verdiend heb voor tien fouten en twee seconden. Het eerste dat door me heen schiet zijn 12 harde slagen met een cane, hard, zonder opwarming. Maar pijn vind ik fijn, hoe kan ik dat ooit aandragen als een correctiemiddel? Iets emotioneels komt bij mij waarschijnlijk harder aan.
Maar iets in de setting van deze scene, iets in de reden tot straf, maar nog meer iets in Mistress zegt me dat 12 canestrokes van haar een ware hel kunnen zijn en dat dat de enige goede straf is om mee aan te komen zetten op dit moment. Dus ik zeg: “12 harde canestrokes Mistress.” Ze glimlacht en zegt: “Je bent een Boy naar m’n hart, dat is precies wat ik in gedachten had.” We zijn op ons werk en de deurbel gaat, haar afspraak (klant) is hier. Ze neemt nog wat tijd met mij om me twee opdrachten te geven. Ik moet een briefje aan haar schrijven terwijl ze met haar klant bezig is en in die brief moet ik op een zo formeel mogelijke wijze aan haar vragen of ze me alstublieft toch zou willen straffen voor mijn begane fouten. In die brief moet ik ook vragen of die en die datum en tijd haar zouden schikken. Ze zal me haar antwoord mailen. Verder krijg ik de opdracht om op de dag dat ik mijn straf in ontvangst mag nemen, ik spik en span voor haar moet verschijnen. In uniform, met voorbinddildo om. Ze zegt: “Al een tijdje wil ik dat je me neukt totdat ik ‘stop’ zeg, maar je moet dat wel verdienen. Dus laat er niets zijn dat me doet besluiten niet dat van je te willen wat ik dacht van je te willen.” En met die woorden loopt ze van me weg en laat me alleen met mijn gedachten.
©Katherine