Gisteren ging ik met mijn beste vriendin naar BarX. We zouden daar naar alle waarschijnlijkheid gaan spelen. Nu mijn relatie met mijn geliefde sinds zeer kort over is merk ik de laatste dagen dat ik nogal opstandig ben. Zo ook gisteren. Onderweg naar BarX gaf ik dit ook aan naar mijn vriendin. Die was blij dat ik het zei, ze had het al aan me gemerkt. We hebben het er echt even over gehad. Onze manier van spelen is er één die uitgaat van mijn dienstbaarheid en als ik een partij opstandig ging lopen doen zou dat waarschijnlijk voor geen meter gaan werken.
We kwamen aan en hebben even een drankje aan de bar gedronken. We waren vroeg en het was nog rustig. Toch stond het er al blauw van de rook. Om de rook te vermijden zijn we naar de kelder gegaan om te gaan spelen. Zij pakte haar tas uit. Normaal gesproken zou ik voor haar op mijn knieën zijn gaan zitten. Maar ik kon dat niet. Mijn opstandigheid was te groot. Toch wilde ik ook wel weer heel graag wel spelen en me wel overgeven. Ik voelde een tweestrijd in mezelf. Ze haalde de halsband/collar uit haar tas. En toen zat ik ineens tot mijn eigen verbazing uit eigen beweging voor haar op mijn knieën. Mijn behoefte om onderdanig te zijn won het daar van mijn opstandigheid. Ze deed de collar om en zette me daarna tegen een soortement van kruis. Mijn handen werden vastgezet met ijzeren handboeien. Vervolgens haalde ze de riem uit mijn broek (ik was nog volledig gekleed) en legde deze demonstratief op een bankje binnen handbereik. Ze knoopte mijn broek los en trok deze naar beneden, mijn slip bleef aan. Mijn broek op de enkels, hoe vernederend.
Ze begon me te slaan met mijn eigen riem. Mijn opstandigheid was nog niet volledig verdwenen en ik kon weinig hebben. Ook niet toen ze de riem verving door een zweep en even later door een cane. Het was een gevecht in mijzelf. Zij had me intussen via een soort spanband onderin de rug dichter tegen het ‘kruis ‘ aangezet, en speelde daarmee: soms kreeg ik veel, soms weinig ruimte. Elke keer dat ze de band aantrok voelde ik dat ik me even overgaf. Tot de pijn weer kwam. “Damn dit doet zeer. Ja maar dat wil ik toch? Ik wil dit toch dus laat los, ontvang het, geniet! Ja maar het doet zo zeer, wat is daar leuk aan!” Dat soort gedachten gingen door mijn hoofd. Boven werd een lang praatje gehouden door de microfoon. Het haalde me uit mijn concentratie. Zeker toen ik uit flarden van dit praatje begreep dat BarX ging sluiten, was ik even echt uit mijn concentratie. Ik zei dat tegen “Mijn Heer en Meesteres”. Ze deed oordopjes bij mij in en dat hielp wel een beetje. De omslag kwam pas echt toen ze me op een gegeven moment omdraaide. Voordat ze dat echter deed zette ze twee klemmen op mijn tepels en met behulp van de band drukte ze me stevig tegen de muur aan. Eén van de klemmen zat verdomd verrot klem tegen de muur en deed echt zeer. Maar wel op een manier die ik heel geil vond. Ik hijgde en steunde.
Ze draaide me om. Mijn broek hing nog steeds op mijn enkels. Mijn t-shirt rolde ze omhoog, mijn BH maakte ze los. Ze begon op mijn borsten te slaan en daarna zette ze er een ‘zipper’, een ‘rits’ op. Voor degenen die dat niet kennen: een zipper is een rij wasknijpers die met elkaar verbonden zijn. Die kun je dan in één pijnlijke ruk vervolgens weer verwijderen. Zij begon de knijpers er één voor één met de zweep af te slaan. Juist omdat ik nu met mijn gezicht naar haar toe stond kon ik me denk ik beter overgeven. Het gevecht van binnen stopte en ik kon het aan haar geven. Op een gegeven moment realiseerde ik me hoe het eruit moest zien: Ik stond daar, handen gespreid boven mijn hoofd, mond half open, hoofd iets opzij, broek op de enkels en t-shirt omhoog gerold.. Het moet er dramatisch uit hebben gezien, als iemand die echt staat te lijden. Het deed ook echt zeer, ik kon gewoon niet zoveel hebben dit keer. Toch genoot ik ook, van de overgave, van het aan willen kunnen voor haar.
Toen de knijpers er allemaal af waren was ik opgelucht. Maar ze zette ze er gewoon weer op. Sommigen heeft ze er toen weer afgeslagen, anderen heeft ze eraf getrokken. Vervolgens greep ze mijn tieten vast en kneedde ze zo hard als ze kon. Ik kreunde. Ze zette de zipper weer op mijn tieten en begon vervolgens weer hard mijn tieten te kneden. Ik hijgde en kreunde. Ik werd er heel erg geil van. Damn daar mocht ze wel uren mee doorgaan! Ze draaide me naar de muur en met behulp van de soort van spanband duwde ze me stevig tegen de muur aan. Ook duwde ze mij zelf nog eens extra stevig tegen de muur. Dit deed zeer! Maar ooh wat geil. Mijn ademhaling gaat als ik geil ben ook echt een heel eind sneller en ik hap echt naar adem. Toen ze vervolgens ook nog mijn mond en neus heel even dichtdrukte was ik verkocht. Ik zonk weg.
Even later kwamen er mensen de ruimte binnen en die leken in een ander soort sfeer te zitten als wij. Dus pauzeerde “mijn Heer en Meesteres” even. Ze maakte me los en liet me haar schoenen kussen. We bleven nog even in de kelder hangen en genoten nog even mee met het spel van de mensen die net waren binnengekomen. Die hadden duidelijk lol en wij moesten hartelijk meelachen. Ik zei op een gegeven moment tegen “mijn Heer en Meesteres” iets in de richting van: “als BarX nou niet dichtgaat (we hadden de aankondiging maar half gehoord) dan lijkt het me nog wel eens geil om in een hogtie te worden gelegd op deze ijskoude stenen, vloer. ” Ze moest lachen en besloot even later dat we het ook wel nu konden uitvoeren.
Ik neem altijd schoonmaakspullen mee om speeltoestellen te ontsmetten en behandelde daar nu de vloer mee. Al snel bleek dat onbegonnen werk. Die was echt smerig. “Tja pech dan, dan zul je op een vieze vloer moeten liggen”,; lachte “mijn Heer en Meesteres”. Wat zou er allemaal op die vloer liggen behalve zand afkomstig van schoenen? Ik moest er maar niet teveel over nadenken, ik had geen open wonden en had de boel toch wel een beetje ontsmet, dus het plan werd doorgezet. Ik moest me uitkleden en voor ik het wist lag ik naakt op mijn buik op de koude, vieze, stenen vloer. Mijn benen spreidde ze met een spreidstang, mijn handen werden op de rug gebonden met metalen handboeien die weer verbonden werden met mijn halsband zodat ik met mijn handen mijn billen niet kon beschermen. Ik was geil, wat een fantasie werd hier bewaarheid!
Ze begon me te slaan met een cane. Ik kon meer hebben dan eerst maar toch deed het echt zeer. Ik begon meer te doen dat naar lucht te happen, ik begon geluid te maken. Ze duwde haar schoen op mijn rug.. Ik voelde ook haar schoenen op mijn billen, duwend, claimend. Ik voelde me onderworpen, vernederd en totaal in haar macht. Ze sloeg weer met de cane. Het deed zeer, echt zeer. Ik hijgde, kronkelde en gilde. Ze schoof haar schoen onder mijn gezicht, ik begon die onmiddellijk te kussen. Ze haalde weer uit met de cane, snelle slagen volgden elkaar op. Ik duwde mijn gezicht op haar schoen. Zocht naar de veiligheid ervan, naar hulp om los te laten en over te geven. Ze trok haar schoen weg. Ze had me die even gegund maar nu ontnam ze het me. Het was alsof een warme hand van me werd weggehaald. Ze sloeg door, ik gilde. Van binnenuit een soort oergeluid. Ze verving de cane weer met mijn riem. Die kon ik nu redelijk goed hebben. Ze sloeg uit volle kracht en ging door en door. Tot ik het gevoel had het niet meer aan te kunnen en ik weer begon te gillen. Ze ging nog even door en stopte toen. Ze pakte even later ook iets zwaarders. Dat was wel een prettig ding. Hoewel deze ook zeer deed. Daar had ze echter al snel genoeg van en ze pakte weer de cane. Maar eerst mocht ik haar schoenen kussen, haar nabij voelen. Ze haalde uit, en flink ook. Ik hoorde het aan hoe de cane door de lucht sneed en hoe deze op mijn billen terecht kwam. Ik probeerde het te dragen, ik gilde weer toen het echt heel veel zeer ging doen.
Ze trok me overeind en liet me haar schoenen kussen. Vervolgens zette ze me vast aan de muur achter me, terwijl ik op mijn knieën zat. Ik zag dat ik echt smerig was geworden van de vloer. Ze zette een paar pijnlijke klemmen op mijn tieten en tepels. Toen ze geen zin meer had om daarmee te spelen verwijderde ze die en legde me weer op mijn buik. Ze legde me in een hogtie en trok deze echt strak aan. Zo heeft ze me nog een tijdje laten liggen. De vloer was koud en vies en ik realiseerde me dat. Ik had me overgegeven. Ik was van haar. Ze schoof haar voet onder mijn gezicht. Dankbaar kuste ik ze, likte ze. Weg was haar voet weer. Ze trok me overeind en zei: “Bedank me maar netjes.” Ik boog voorover en kuste wederom haar schoenen, dankbaar. Daarna nam ze plaats op een bankje en trok me naar zich toe. Mijn hoofd op haar schoot. Bijkomen en terugkomen. Toen ik weer een beetje bijgekomen was maakte ze mijn boeien los. Tot slot deed ze de collar af. Ik was weer van mezelf. Ik had genoten!
We wilden boven nog een drankje drinken. Boven was het echter intussen bomvol en je kon bijna niet meer ademen van de rook. Goh wat kijk ik uit naar 1 juli, dan zal ik eindelijk vaker en langer uit kunnen gaan, normaal naar een kroeg kunnen. Nu sloeg de rook ons tegemoet. Mijn vriendin trekt dat nog slechter dan ik en krijgt het er echt benauwd van, pijnlijke ogen. We moesten zo spoedig mogelijk weg. Ik zag nog één bekende, groette hem kort en vond het jammer dat ik niet nog een tijdje met hem kon kletsen. Maar wij moesten echt weg, de rook uit. We hebben onderweg bij een benzinestation nog wat te drinken gehaald.
Ik kan terugkijken op weer een geslaagd spel met een geweldige vriendin.
13 april 2008
©Katherine