Naar aanleiding van een gedicht dat mij altijd geraakt heeft hieronder een verslag van een scene uit 2002 met mijn toenmalige dominant.
To my Mistress Kate in love and dedication – slave falcon
So solid
so grounded
Black polished leather
Brass and lacing
so menacing, ethicing
and erotic…
My mistress. Gives me
her slave
the privilege of
having an intimate relationship
with her boots.
If I was on my knees
I would unmistakenly know my mistress’ boots
from any others
I see see the shadow of her
on the wall, in the candlelight
her majesty, her strenght –
and I melt under the weight of her boot
as she presses
boot on my back
Claiming me,
demanding my submission
and I burn, I beg.
If I were blindfolded
I would sense, feel,
touch, taste
and know my mistress’ boots –
Such an honor I am given
to kneel before her
and slowly unlace her boots
to feel her energy
to feel her close
And sometimes she allows me
to curl up, and lie between her feet
feeling safe, secure, protected
on fire
mastered over
And if anyone were to ask me,
What does you mistress do for you,
How does she care for you?
I would turn and say
with pride, honour and humility
My mistress gives me
the privilege of
taking off her boots
and caring for them.
(uit: The Second Coming, a Leatherdyke Reader)
Vanaf de eerste keer dat ik dit gedicht las, werd ik erdoor ontroerd. Niet eens omdat ik een laarzenfetisch heb, maar vanwege het weinige waarmee die slave Falcon tevreden is. Nee, tevreden is het niet, het is diep gelukkig, hij is diep gelukkig met hoe zijn mistress voor hem zorgt: hij heeft de eer voor haar laarzen te mogen zorgen. Is met zo weinig diep gelukkig zijn alleen weggelegd voor fetishisten? Of kan iemand die heel graag wil dienen dat ook? Het heeft me altijd verbaasd, en tegelijkertijd was het een ideaal dat ik wilde nastreven. Zo van ‘wauw, ik wou dat ik dat kon, met zo weinig gelukkig zijn’. Ik kon dat niet: wilde aandacht hier, aandacht daar. Uiteraard hebben we allemaal aandacht van onze doms nodig, maar zou de waardering voor wat je doet voldoende kunnen zijn? Zou dat voor mij voldoende kunnen zijn?
Vandaag is gebleken dat ik dit ideaal bereikt heb, dankzij mijn dom ook uiteraard.
Mijn dom wilde al een hele tijd haar tapijt grondig schoonmaken, vertelde ze me verleden week, maar ze kon zich er maar niet toe zetten. Ik heb toen aangeboden haar tapijt te reinigen voor haar. Dat vond ze een goed plan. Gisteren belden we met elkaar, ik werd om 10.00 uur verwacht zodat ik rond 11 uur haar ontbijt op bed kon brengen.
Ik was al vroeg op pad, kaarsen gekocht, en rode rozen. Ik wilde een bos rozen op een tafel zetten, 1 op de ontbijttafel en 1 bij haar op bed brengen als begroeting. Toen ik kwam, was ze al op. Ik heb haar die ene roos aangeboden en daar was ze heel blij mee. Ze deed een bandje om m’n pols als teken dat ik van haar zou zijn vandaag. Het begin van een geweldige dag.
Ik zat aan haar voeten terwijl ze at, we hebben lekker gekletst, en toen ik de tafel afruimde, kreeg ik te horen dat ik haar rubberen corset moest reinigen. Ik begon wat te mopperen: “kreng, gemenerik, trut.” Enigszins nonchalant merkte ze op: “ben ik even blij voor je dat je dat allemaal mag zeggen” (dat mag ik ook echt). Op de 1 of andere manier zette dat bij mij de knop om. Tot dat moment had ik gewoon mijn dag niet echt, zonder reden, want ik had wel erg veel zin gehad in vandaag. Door haar opmerking monterde ik ineens op, kwam ik er denk ik pas echt in.
Ik ging vlijtig aan de slag met het corset, en daarna met het schrobben van de vloer, terwijl zij rustig aan het werken was. De dag vloog om, we hadden het beiden erg naar ons zin. En toch is dit alles wat er gebeurd is, aan dingen die te benoemen zijn eigenlijk. Want het waren vandaag helemaal niet zozeer de handelingen als wel het feit dat we allebei wisten hoe het zat en we daar allebei heel relaxed onder waren. Het was gewoon allemaal heel natuurlijk. Dat is ook het lekkere tussen ons, de sfeer is heel ontspannen.
Ze is voor mij echt geknipt: als ze dingen van me wil, doet ze dat zelden in de gebiedende wijs (meestal dus gewoon in de vragende wijs) en heeft ze altijd een glimlach om haar mond die een stuk zelfspot verraadt. Dankzij dat kan ik niet anders dan doen wat ze vraagt. Juist omdat ze helemaal zichzelf blijft, juist omdat ze haar dominantie niet overdreven uit, moet ik haar wel serieus nemen en dus doen wat ze vraagt.
En als ik dan eens een opstandige bui heb, is de gebiedende wijs en me lachend aankijken of zoiets als glimlachend me aan het een en ander helpen herinneren, voldoende om me in m’n schulp te laten terug kruipen. Vandaag was er geen machtsvertoon. Er was alleen maar een vanzelfsprekend dienen en sturen.
Gelukkig zijn met zo weinig als slave Falcon? I have it in me! What does your mistress do for you, how does she care for you? My mistress gives me the honour of caring for her and her carpet. Daar heb ik voldoende aan, ik hoef niks anders dan zien dat ik haar ongelofelijk blij maak door die dingen voor haar te doen. En dan zit ik bij mijn dom altijd goed, die is zo blij met mijn diensten (en als ze het niet is, hoor ik ‘t ook meteen). Ik hoef geen scene, geen sex of opzettelijke onthouding ervan. Het enige wat ik nodig heb, is dat mijn dom zichtbaar blij is met wat ik voor haar doe, en een aai over de bol als dank. Althans vandaag, weet ik veel wat een andere dag me brengt *grijns*
©Katherine