Al enkele dagen was de spanning aan het oplopen. De voorbereidingen hadden ervoor gezorgd dat de verwachting enkel groter en groter was geworden. Maar gelukkig kon het niet zo blijven doorgaan en vandaag zou het dan eindelijk gebeuren. Alles is in gereedheid gebracht. De tuin is omheind en achteraan, vlakbij het tuinhuisje, staat een gloednieuw hok dat uitgeeft in een grote buitenren, afgesloten door een nieuw traliehek waartegen sparren geplaatst zijn zodat het geheel verborgen blijft voor de buren. Ook alle andere benodigdheden zijn in orde gekomen. Een bench voor binnen, voederbakken en een leiband, alles ligt klaar voor het grote moment, het moment waarop mijn nieuwe huisdier zal aankomen.
Tijdens mijn laatste rondgang, om nog maar eens een keer na te kijken of alles in orde is, begint de zon steeds verder weg te zakken. Een stille getuige van het naderende moment. En dan, als de avondzon een rode gloed verspreidt over het hele schouwspel, gebeurt het. De telefoon laat weten dat het nu elk moment kan gebeuren. De man aan de andere kant van de lijn zegt me dat hij in de buurt is en vraagt me de voordeur op een kier te zetten.
Na een tiental minuten hoor ik de voordeur opengaan, er is wat gestommel en dan sluit de deur zich. De nieuwsgierigheid is niet te dragen maar toch wacht ik nog even voor ik ga kijken naar mijn nieuwe huisdier. En uiteindelijk kan ik me niet meer bedwingen, ik sta op en loop naar de inkom waar de laatste zonnestralen door het hoge raam vallen. Ze werpen lange schaduwen op de grond en tussen al die schaduwen zie ik mijn nieuwe huisgezel.
In het midden van de ruimte staat ze, een nieuwe pup, al weet ze dat zelf nog niet. Ik ken haar wel en zij kent mij, maar de hele tijd is ze in het ongewisse gelaten over wat er nu net met haar te gebeuren staat. En dus staat ze daar, een blinddoek voor de ogen, de armen op haar rug vastgemaakt met metalen handboeien, een bit in de mond. Ze staat zachtjes te wriemelen aan de handboeien en reageert wanneer ze me de ruimte hoort binnenkomen. Ik bewonder deze prachtige verschijning nog even en dan neem ik ze mee naar boven.
Ik voer ze de badkamer in waar ik zachtjes de knopen van haar kleedje losmaak. Hierna maak ik de boeien los en meteen wil ze de blinddoek afnemen en het bit uit haar mond halen, maar ik hou ze tegen. Het kleedje valt rond haar lichaam naar de grond en daar staat ze dan, helemaal naakt… Ze brengt haar armen voor haar lichaam en lijkt wat beschaamd over wat er gebeurt. Ik besluit haar niet langer in het ongewisse te laten, ik laat haar weten dat ik het ben. Ze omhelst me. Een geruststelling, voor haar en voor mij.
Ik neem het bit uit haar mond en wrijf zachtjes over haar lippen, ze kust ze zachtjes. Ik vertel haar dat ze nu zal moeten douchen, ze krijgt een kwartier de tijd. De blinddoek mag ze pas afnemen als ze de deur hoort sluiten. Na het kwartier moet ze weer de blinddoek aandoen en op dezelfde plaats gaan staan waar ik ze nu achterlaat met benen en armen gespreid. Dan verlaat ik de kamer en hoor het douchewater stromen.
Na een tiental minuten hoor ik het water niet langer. Aangezien er geen klok is in de badkamer ga ik ervan uit dat ze zo snel mogelijk weer probeerde klaar te zijn. Om de spanning nog wat op te drijven laat ik haar 10 minuten extra wachten. Ondertussen heb ik ook wat aanpassingen doorgevoerd in mijn originele plan voor de nacht. Eerst was ik van plan om mijn nieuwe puppy in haar hok te laten slapen, beneden in de kelder, maar dat kreeg ik toch niet over mijn hart. Dus verhuisde ik de binnenbench naar mijn slaapkamer.
Hierna is het tijd, ik doe de deur open en zie dat ze heel goed geluisterd heeft. In een hoek van de kamer staat ze, de benen gespreid, de armen gespreid, de blinddoek op z’n plaats. Ik loop naar haar toe en streel haar over haar hele lichaam. En rilling loopt over haar rug. Ik bekijk haar volledig, ik laat mijn hand tussen haar benen glijden en voel dat ze daar in elk geval niet helemaal droog is. Ik kus haar en doe haar het bit weer in de mond. Gewillig draait ze zich om. Ik sluit haar polsen weer in de handboeien en neem haar mee naar beneden, naar de woonkamer. Zachtjes ondersteun ik haar en laat haar zakken tot ze op haar knieën zit. En dan doe ik de blinddoek uit. Dit is de eerste keer vanavond dat ze me ziet en haar ogen laten me niet meer los.
Nu is het tijd om wat uitleg te geven over wat komen gaat. Ze zal nu twee dagen bij mij blijven en na die twee dagen zal er samen over de toekomst beslist worden. Wat er van haar verwacht wordt gedurende die tijd is heel simpel, gehoorzaamheid. De rol die ze van nu af te vervullen heeft is die van mijn puppy. Ze zal behandeld worden als een nieuwe hond, ze zal een opleiding krijgen zodat ze weet wat precies van haar verwacht wordt. Ik doe het bit uit haar mond en vraag of ze alles begrepen heeft. Ze knikt en ze zegt stil ‘ja’. Ik kijk haar aan en ze herstelt zich, ‘ja, meester’ hoor ik haar zeggen.
Ik lach, wrijf haar over het hoofd en zeg dat ze dan vanaf nu mijn hond is, dat ze niet mag spreken behalve wanneer ik haar uitdrukkelijk de toestemming geef. Ik loop naar de kast en neem de halsband die ik gekocht heb uit de la. Ik loop naar haar toe en ga achter haar staan. Gewillig heft ze het hoofd en kijkt omhoog. Ik maak de halsband vast om haar hals en klik er een leiband aan.
‘Kom’, zeg ik. Ze staat recht en volgt me. Veel keuze heeft ze trouwens niet. Ik neem haar mee door het huis, naar de achterdeur. Ondertussen is het al donker geworden. Ik leid haar aan de leiband rond in de tuin en leer haar zo alles kennen. In haar ogen zie ik ongeloof als we bij het zandplekje komen en ik haar uitleg dat dit de enige plaats is waar ze de komende dagen haar behoefte mag doen. Verder neem ik haar mee naar het hok, ik open de traliedeur en laat haar alles van dichtbij zien. Hier zal ze worden opgesloten als ik weg moet of wanneer ik vind dat ze het verdient. Dan gaan we terug naar binnen.
Terug in de woonkamer maak ik haar geboeide handen los en zeg haar op handen en voeten te gaan zitten. Vanaf nu zal dat de manier zijn waarop ze zich mag voortbewegen. Ik neem mijn rijzweep uit de kast en besluit al een klein voorproefje te geven van de opleiding die haar te wachten staat. Simpele bevelen als zit, lig, voet neem ik door. Af en toe aangespoord door de zweep leert ze snel wat van haar verwacht wordt. Na de eerste les laat ik ze naast mijn zetel op een kussen liggen. Af en toe streel ik haar om te laten zien dat ik best wel tevreden ben over mijn nieuwe hondje.
Ondertussen is het al erg laat geworden en tijd om te gaan slapen. Zoals alle hondjes, voor het slapengaan worden ze uitgelaten. Ik stuur haar de tuin in om een plasje te doen. Smekend kijkt ze me aan en wil iets zeggen. Een opgestoken vinger en strenge blik laten het niet zover komen. Met gebogen hoofd gaat ze naar het zandplekje en hurkt neer. Dan komt ze terug en ik laat haar naast me zitten en wrijf eens over haar hoofd, ‘brave meid’.
En nu terug naar boven, de trap mag ze op als een mens maar eenmaal boven moet ze verder op handen en voeten. Aan de leiband voer ik ze mee naar de slaapkamer. Ze kijkt verlangend naar het bed tot ze de bench ziet die in de hoek staat. Ik open de deur en stuur haar naar binnen. Eenmaal binnen sluit ik de deur af met een hangslot en maak haar handen vast aan haar halsband. Enkel om te voorkomen dat ze zichzelf zou bevredigen. Daar zal de komende dagen nog tijd genoeg voor zijn. Het licht gaat uit en enkel het gerammel van een ketting en het zachte ademen zijn getuige van het nieuwe huisdier dat ik vandaag kreeg…
© Innuendo