Net als in de ‘gewone’ wereld doen ook in BDSM-land de nodige fabeltjes de ronde. We vonden een mooie bespreking van één van die fabeltjes bij MsWorthy_one_38, een lesbische Domme die samen met haar kim vorm geeft aan ‘power exchange’. Hieronder vind je een vertaling en bewerking van haar artikel Do the Best Dommes begin as subs?
In chatrooms wordt wel eens geroepen dat de beste Dominanten mensen zijn die hun ontdekkingsreis in BDSM-land als sub begonnen. Het kan zijn dat degene die dit roept een Dominant is die met seksueel onderdanige gevoelens begon en toen door experimenteren ontdekte dat hij of zij liever de dominante rol vervulde. Maar er zijn meer mensen die het met deze bewering eens zijn. Veel van hen zijn switches, mensen die zowel de dominante als onderdanige rol kunnen bekleden, afhankelijk van situatie en partner. Sommigen van hen geloven (of zeggen te geloven) dat iemand, om een goede Dominant te kunnen zijn, eerst ervaring met onderdanigheid moet opdoen, zodat hij of zij kan ervaren hoe het voor zijn of haar partner is om zich aan hem of haar te onderwerpen. De Dominant zou op deze manier kunnen begrijpen hoe het voelt om, bijvoorbeeld, geslagen te worden. Deze informatie, zo zegt men, maakt het de Dominant mogelijk om te weten hoe hard of zacht een slag moet zijn en waar de klap moet aankomen om het best te voelen. Is dat waar? Is dat dé manier om een van de beste Dominanten te worden?
Het eerste probleem dat zich voordoet als we deze vraag willen beantwoorden, is dat er (grofweg) twee verschillende typen Dominanten zijn. Ze zijn heel verschillend in stijl en domineren om heel uiteenlopende redenen, hoewel er overlap kan zijn. Het ene type is de seksuele Dominant. Dat is een Dominant die vooral geinteresseerd is in seksueel domineren. Vaak is hij of zij een seksuele sadist en geniet hij of zij van het toebrengen van intense sensuele (pijn)prikkels. Het andere type is dat van de Dominant die in alle aspecten van het leven domineert. Deze Dominant kan seksueel veel minder sadistisch zijn, is misschien zelfs op seksueel gebied vooral vanilla. Zijn of haar drijfveer om te domineren heeft veel meer te maken met in controle zijn binnen de relatie en controle hebben over zijn of haar partner dan met domineren op seksueel gebied. Zoals ik al zei, is er soms overlap in deze twee domineerstijlen. De Dominant die meer bezig is met controle dan met seksuele dominantie zal soms best zijn of haar voordeel doen met bepaalde (fysieke) aspecten van sadisme en masochisme, maar dat is niet zijn of haar primaire focus of drijfveer. Er zijn vele variaties op dit thema, maar duidelijkheidshalve onderscheid ik deze twee typen Dominant.
Laten we eerst eens kijken naar de Dominant die controleren als hoofddrijfveer heeft. Als het waar is dat een Dominant eerst dienst moet doen als onderdanige zodat hij of zij kan weten wat het is om onderdanig te zijn, ligt een andere vraag voor de hand. Moet dan ook niet een onderdanige eerst leren domineren, zodat hij of zij weet hoe het voor zijn of haar partner is om te domineren? Je snapt het al, de eigenlijke vraag is: waarom zou iemand, om te kunnen domineren, moeten weten hoe het is om onderdanig te zijn? Of: waarom zou iemand, om onderdanig te kunnen zijn, moeten weten hoe het voelt om te domineren? Domineren en onderdanig zijn zijn twee geheel verschillende dingen. Het is een beetje als zeggen dat iemand ervaring moet opdoen als passagier om een betere chauffeur te kunnen zijn. Autorijden heeft niets van doen met meerijden in een auto, net zo min als domineren niets van doen heeft met leren om jezelf te onderwerpen. We praten over twee verschillende behoeften hier. De een heeft de behoefte te domineren, de ander heeft de behoefte om zich te onderwerpen. Als je het ene leert, word je niet automatisch ook beter in het andere. Integendeel, de twee hebben niets gemeen, ze zijn volkomen tegengesteld.
Maar goed, laten we dit feit even negeren en terugkeren naar onze oorspronkelijke vraag. Het volgende dat we ons dan afvragen is of onderwerping een Dominant daadwerkelijk dezelfde gevoelens geeft als een onderdanige zou hebben. Ik zie je al glimlachen en je hoofd schudden. Het klinkt onzinnig, niet? Hoe kan een Dominant genieten van onderwerping als hij of zij van nature juist wil controleren? Geniet een onderdanige van onderwerping? Dat mogen we hopen, hij of zij heeft die rol per slot van rekening zelf gekozen of heeft er een natuurlijke behoefte aan. Maar het is onmogelijk voor de Dominant en de sub om dezelfde ervaring te hebben als ze zich onderwerpen. Hoe kan onderwerping de Dominant helpen de gevoelens van zijn of haar onderdanige te begrijpen als die zich onderwerpt? Het antwoord is duidelijk: niet.
Domineren en onderwerpen hebben dus niets gemeenschappelijk en je kunt het ene niet leren door het andere te doen. Ook hebben we vastgesteld dat een Dominant onmogelijk zo van onderwerping kan genieten als een onderdanige doet. Maar in het kader van ons onderwerp doen we nog even alsof we struisvogels zijn en negeren we deze feiten nog heel even. Laten we ervan uitgaan dat een Dominant wel kan genieten van onderwerping. Zal dat genot voor de Dominant hetzelfde voelen als voor een onderdanige? In het overgrote merendeel van de gevallen is het antwoord op deze vraag nee. Genot is subjectief, en dat betekent dat het door verschillende mensen verschillend ervaren wordt. Sommige onderdanigen vinden het heerlijk als hen verteld wordt welke kleding ze moeten dragen, anderen gruwen daarvan. Sommige onderdanigen genieten ervan als ze aan de voeten van hun Dominant knielen, anderen vinden dat hoogst ongemakkelijk of zijn er fysiek niet toe in staat. Al deze onderdanigen zijn onderdanig en genieten van onderwerping, maar doen dat op verschillende manieren. Als dat al geldt voor onderdanigen, hoeveel te meer zal dit dan niet gelden voor Dominanten die zich onderwerpen? Zelfs als een Dominant plezier vindt in onderwerping, dan nog is het hoogst onwaarschijnlijk dat zijn of haar ervaringen lijken op wat een onderdanige in dezelfde omstandigheden zou ervaren.
Het bovenstaande gaat ook op voor Dominanten die vooral seksueel domineren. Dat zijn vaak seksuele sadisten die ervan genieten om een sub intense prikkels te laten ondergaan. Van nature houden zij er niet van om aan de ontvangende kant te staan. Dat wordt nog duidelijker als de prikkels in kwestie pijnprikkels zijn, bijvoorbeeld door geslagen worden. Dan gaat het niet meer om een simpel ‘niet lekker vinden’, maar gaat het om pijn incasseren. Het incasseren van pijn maakt een Dominant geen betere Dominant en maakt het voor de Dominant ook niet mogelijk om te ervaren wat de onderdanige voelt. De onderdanige neemt de (pijn)prikkels in ontvangst omdat hij of zij er seksueel en emotioneel van geniet en/of die prikkels voor zijn of haar Dominant wil doorstaan. Een Dominant die de pijn alleen maar incasseert omdat hij of zij zo een betere Dominant zou kunnen worden, kan uit geen van deze positieve gevoelens putten.
We noemen mensen Dominant als zij de sterke behoefte hebben om te domineren en controleren. Een Dominant vertellen dat hij of zij, om een van de ‘beste’ Dominanten te worden, iets moet doen dat compleet tegengesteld is aan zijn of haar natuurlijke behoefte, komt neer op een negeren van de aard van het beestje. Een onderdanige zoekt iemand die hem of haar kan en wil domineren en onder controle houden. Dat plaatst de onderdanige in een extreem kwetsbare positie. Daarom is het voor een onderdanige uiterst belangrijk om te weten dat zijn of haar Dominant over kracht, zelfvertrouwen, zelfkennis en een sterk gevoel van dominantie beschikt. Iemand die zichzelf gedwongen heeft iets te verdragen dat tegen zijn of haar natuur ingaat, past niet echt in dat plaatje. Ofwel: maakt onderwerping een Dominant een betere Dominant? Ik denk dat mijn antwoord duidelijk is: nee.