Tamara heeft voor ons het artikel van missy in chains vertaald over ageplay. Het originele artikel vind je hier.
Hoi, ik ben Melissa, beter bekend als missy. Ik ga het hebben over ‘Ageplay, de waarheid en de mythes’. Met deze titel misleid ik jullie een beetje, want ik ga maar één mythe behandelen en wat voor de één als waarheid geldt, hoeft dat niet te zijn voor een ander. Ik meen niet alles te weten wat er te weten valt over ageplay, ik zie mezelf niet als een expert. Maar ik ben wel al sinds de jaren tachtig bezig met alle vormen van ageplay en wil mijn gedachten en meningen daarover graag met jullie delen. Ik laat het aan jou zelf over om daar je eigen waarheden uit te halen en wellicht wat van de mythen te ontkrachten.
Mythes
Eerst wil ik vaststellen wat een mythe is. Ik gebruik de definitie van het Webster’s New World woordenboek, waarin staat dat een mythe een ‘onwetenschappelijke theorie of overtuiging’ is. Een voorbeeld van een mythe waar je vast wel eens van hebt gehoord:
- Alle homoseksuele mannen zijn verwijfd.
- Alle crossdressers zijn homoseksueel.
- BDSM draait alleen maar om pijn.
Ik heb geen idee waar deze ideeën vandaan komen, maar ze worden door het grote publiek geloofd. Wat ik wel weet is dat deze overtuigingen niet door feiten of wetenschap gestaafd worden. Ze zijn gebaseerd op onrepresentatieve of stereotype gevallen en zijn uitgedragen door zogenaamde ‘experts’ die in de ogen van het grote publiek als betrouwbaar overkomen.
Gelukkig worden de Jerry Springers van deze wereld steeds meer komedie dan opinievormers. Dat betekend helaas niet dat we er vanaf zijn. Er zijn nog steeds experts/hulpverleners die denken dat ze alles beter weten dan alle anderen, terwijl hun mening voor het grootste deel enkel gebaseerd is hun cliënten.
De grootste ageplaymythe
De grootste ageplaymythe is dat bij ageplay daadwerkelijk kinderen zijn betrokken en/of dat ageplayers allemaal pedofiele neigingen hebben. Dit is volledig onjuist. Pedofilie is als een volwassene een daadwerkelijk kind als seksuele partner kiest. Natuurlijk, is er in alle maatschappelijke groepen, of dat nu BDSM, de kerk, school, de politie, de overheid of wat dan ook is, altijd een percentage dat pedofiel is, dus ook bij ageplayers.
Om dat te ontkennen zou gewoon stom zijn. Hoe dan ook, ageplayers zijn over het algemeen juist het meest anti-kindermisbruik. Niet alleen seksueel, maar ook psychisch en emotioneel misbruik. Er is absoluut geen tolerantie ten opzichte van pedofielen in de ageplaycommunity, net als dat het in de BDSMwereld niet wordt getolereerd iemand te mishandelen.
Verwar de ageplay-interesse in kinderlijke dingen zoals spelletjes, kleding, schoenen, tekenen enzovoorts niet met interesse in echte kinderen. We gebruiken geen echte kinderen, we imiteren ze om redenen die hopelijk verderop in dit verhaal duidelijk zullen worden.
Wat is Ageplay
Dus, wat is ageplay? Het antwoord op deze vraag is net zo divers als wanneer mensen aan verschillende BDSM-lifestylers zouden vragen ‘wat is BDSM?’. Het antwoord dat je krijgt hangt af van degene aan wie je het vraagt. Ik ga een makkelijke benadering nemen zeggen dat ageplay is wanneer één persoon doet alsof die iemand van 18 of jonger is.
Er zijn eigenlijk twee typen ageplayers: zij die een kinderlijke rol willen spelen (het kind ) en zij die een volwassen machtspersoon willen spelen (de volwassene ) . De volwassene kan vele vormen aannemen. De meest gebruikte zijn Mamma, Pappa, Tante, Oom, leraar, oppas, schoolhoofd, gymleraar, zuster, dokter enzovoorts. Waar het om draait is dat het een volwassen rol is, waarbij iemand een bepaalde controle heeft over het kind.
Iets dat zelden voorkomt is dat er twee kinderen samen ageplayen, waarbij er een soort machtsverhouding ontstaat in een situatie waar niet echt macht bij komt kijken. Oudere broers en zussen bijvoorbeeld. De oudere broer of zus heeft niet echt controle over de jongere, maar vanwege hun relatie is er wel een soort van machtsverhouding. Het kan zijn dat de jongere broer of zus opkijkt naar de oudere, en dus automatisch doet wat de andere ‘opdraagt’, of een eigenwijs ouder kind dat probeert de macht te grijpen.
De ‘kinderrol’ kan in veel verschillende manieren worden opgedeeld, maar ik houd het eenvoudig. We houden het bij 3 groepen: Baby/kleuter, pré-tieners en tieners.
Baby’s/kleuters
Deze groep wordt ook Adult Babies (AB) genoemd. De fetish is bekend als infantilie. De mensen die die volwassen rol op zich nemen, worden Diaper Lovers (DL) genoemd. DL wordt ook gebruikt om iemand mee aan te geven die de Abgroep steunt, maar niet meedoet in deze vorm van ageplay. Degenen met een interesse in infantilisme hebben gelukkig ‘uit de kast’ kun komen, en er zijn nu honderden sites over AB. Zij bestaan uit onder andere persoonlijke verhalen, chatsites, clubs en verkopers van van AB kleding en spullen. Veel sexshops hebben hier op ingespeeld en hebben nu ook spullen voor AB. Het ziet ernaar uit dat er veel meer mannelijke AB’s zijn dan vrouwelijke. Een schatting die ik ooit gelezen heb gaf aan dat 99% van de AB’s mannelijk zou zijn. Persoonlijk denk ik dat dit overdreven is, maar het is wel waar dat er maar weinig vrouwelijke AB’s zijn. Dit is een groep waarbij je makkelijk 24/7 aan de gang kunt. Met de huidige producten kun je eigenlijk altijd een luier dragen, en als je betrapt wordt kun je het altijd gooien op incontinentie. Door de intimiteit en/of de focus op de luiers lijkt er een behoorlijke aanwezigheid te zijn van seksuele aanraking voor de AB’s en masturbatie bij de mannen.
Pré-tieners
Deze groep wordt ook de ‘kleine meisjes/kleine jongetjes’ groep genoemd. De kleine kinderen in deze groep hebben alle leeftijden, van na de baby/kleuterfase. Maar dat betekend niet dat ze niet soms nog heel babyachtig kunnen zijn. Voor degenen die aan de jonge kant van deze groep zitten, kan er ook luierspel bij komen kijken. Vaak begint een spel met een klein kind dat een ‘ongelukje’ heeft, waarbij het kind dus weer een luier moet dragen totdat het zindelijk is. In deze groep lijken de vrouwen weer meer vertegenwoordigd dan de mannen. Zoals hoort bij de leeftijd van het kind, komt er weinig tot geen seksueel spel bij kijken. Hoewel het voor sommige wel een vorm van seksueel voorspel is. Zij die ageplay als voorspel gebruiken zeggen vaak dat zodra het gaat om de meer intieme seksuele daden, ze hun volwassen zelf weer worden.
Tieners
Alle kinderen hebben een gezonde nieuwsgierigheid naar seks en tot afgrijzen van hun ouders doen ze vaak aan ontdekkingstochten bij zichzelf en/of anderen. Met de tienerjaren komt ook de puberteit en de tijd van seksualiteit. Dit is een spannende tijd, seksuele ontdekkingen vinden plaats op een ander niveau door hormonen en de oerdrift om voort te planten. Hierdoor heeft in een spel, wat voor spel dan ook, seksualiteit altijd de boventoon als het om deze groep ageplayers gaat. Ook in deze groep zijn meer vrouwen dan mannen actief.
Wat is de aantrekkingskracht van Ageplay?
Ik doe me zeker niet voor als een expert als het komt op het waarom van ageplay. Ik kan alleen vertellen wat ik voel, wat anderen me verteld hebben, en wat ik gelezen heb.
Een van de redenen die over het hele ageplay uitstijgt, en voor alle leeftijden geldt, kind of volwassene, is de behoefte aan een intieme, liefdevolle en zorgzame relatie. De behoefte om terug te gaan in de tijd en de ‘perfecte’ jeugd of ouderschap mee te maken. Voor sommigen heeft dit een ‘cathartisch’ effect, waarbij de emoties en emotionele spanningen weggenomen worden. Het idee is dat je de pyschische en emotionele littekens van vroeger, door voorgaande echt gebeurde incest en mishandelingen, geneest door te rollenspelen. Vele van ons hebben een niet zo perfecte jeugd gehad. Voor sommige vanwege misbruik (lichamelijk, emotioneel en/of psychisch) en voor anderen omdat ze door omstandigheden te snel volwassen moesten worden en dus nooit echt kind hebben kunnen zijn. Wat de ook reden ook is, er lijkt een drijvende kracht te zijn die ons laat zoeken naar die perfecte jeugd die ons als kind is ontzegd, en die zoeken we in ageplay. De jeugd is een tijd van onvoorwaardelijke liefde en acceptatie, met een gevoel van veiligheid en toch ook van kwetsbaarheid.
Voor de volwassenen ziet het ernaar uit dat er een behoefte is om de perfecte ouderrol of andere rol te hebben wat door verschillende redenen niet is gebeurd. Door een scheiding of andere redenen was er geen mogelijkheid tot het zijn van de ‘perfecte ouder’. Of misschien wilde de volwassen ageplayer graag leraar worden, en is deze door slechte cijfers of gebrek aan geld niet in staat geweest dit te worden. Net als bij het kind zoekt de volwassene vaak een liefdevolle en zorgzame relatie, met een gevoel van macht.
Voor sommigen is ageplay een fetish, een seksuele aantrekking tot een handeling of voorwerp. De voorwerpen kunnen luiers zijn, schoolmeisjeskleren, cheerleader kleren enzovoorts. De handeling is in dit geval absoluut ageplay en dit geldt voor zowel volwassenen als kinderen. Voor anderen is vernedering de beweegreden. Niets meer zijn dan een grote baby, een klein jongetje/meisje, of een ‘mietje’. Aan de volwassen kant genieten sommige ageplayers ervan om een machtspositie te hebben en hun beschermelingen te vernederen. Weer anderen geven aan dat ze hun fantasie uitwerken.
Is het een spel?
In mijn ogen zijn er twee type kinderen binnen ageplay. Zij die een rol spelen en zij die een rol ‘worden’. Deze laatste groep gebruikt dan ‘self regression technieken’. Ageplayers die het gevoel van ‘zijn’ hebben, kunnen tot elke groep van AB’s, prétieners en tieners behoren. In dit geval heeft de ageplayer het ‘rauwe’ innerlijke kind naar buiten toe opgesteld en is het kind erg kwetsbaar. De volwassene moet heel voorzichtig zijn dat hij/zij niet een grens overschrijdt en slechte herinneringen uit het verleden terugbrengt.
Wat doen ageplayers?
Het ziet er naar uit dat er een aantal gemeenschappelijke factoren zijn binnen alle groepen. Ze kleden en gedragen zich zoals past bij iemand van de leeftijd in de leeftijdsgroep waarin ze zitten, ze gebruiken attributen en speeltjes, en tot slot spelen ze. Ik ga hierover niet teveel in detail treden, je kunt dit allemaal opzoeken op de Little Girl Lost website. Hoewel dit een website voor kleine meisjes is, is het natuurlijk ook van toepassing op kleine jongens.
Is ageplay onderdeel van de BDSM wereld?
Ik zou zeggen ‘ja en nee’. Naar mijn mening is het een fout om te zeggen dat er bij ageplay sprake moet zijn van een D/s relatie. Ageplayers hebben niet per se een andere persoon nodig, noch hebben ze een D/s nodig. Ik ken een aantal ageplayers dat alleen en/of met anderen spelen, maar met niemand een D/s hebben. Ze hebben geen enkele intentie ooit in een D/s te geraken, ze zijn heel gelukkig met het alleen of gelijken spelen.
Dat gezegd hebbende, voor veel ageplayers is een D/s relatie, waarbij er een volwassen autoriteit aanwezig is, een noodzakelijk deel van het spel. Dit soort relaties, net als bij een Dominant/sub, bevatten een machtsuitwisseling, gebaseerd op het vrijwillig, verstandig en veilig spelen waar twee volwassen mensen aan mee doen. Vertrouwen, respect en eerlijke en open communicatie is bij ageplay net zo belangrijk als in elke andere BDSMrelatie.
Het verschil met traditionele D/s relaties zit hem in de macht. Het is bedoeld om de macht te imiteren die een ouder, leraar enz. heeft over een kind. Het lijkt erop dat er wel een deel van dienstbaarheid in zit, naar de Mommy(Meesteres) of Daddy(Meester), maar de focus lijkt meer te liggen op het kind en wat het kind doet. Degene in de volwassen rol maakt de regels, en soms zelfs datgene dat het kind doet. In hoeverre de volwassene dat beslist hangt af van wat voor spel het is. Een leraar is bijvoorbeeld sneller geneigd activiteiten op te dragen dan bijvoorbeeld een ouder.
Lijfstraffen worden vrij vaak gebruikt bij ageplay. Spankings of een zweep/riem/ander slaginstrument zijn de meest gebruikte. Andere straffen zoals in de hoek staan, naar je kamer gestuurd worden, dingen niet mogen doen komen ook vrij veel voor. De bedoeling is dat de straf past bij de leeftijd die het kind uitbeeld.
Conclusie
Ageplay heeft niks te maken met echte kinderen, het heeft echter alles te maken met kinderlijk zijn. Als volwassenen hebben we allemaal een deel van ons karakter dat we ons ‘innerlijke kind’ noemen. Op een jonge leeftijd wordt ons al verteld dat innerlijke kind goed te verstoppen, en dat we ons moeten gedragen (als volwassenen). Door dat innerlijke kind gevangen te zetten, negeren we al onze wonden uit onze jeugd, en zijn vaker niet dan wel in staat te genieten, te relaxen, en plezier te hebben. Iemand die je zou beschrijven als te serieus staat meestal niet in contact met zijn/haar innerlijke kind, terwijl de mensen waar je graag mee om gaat dat vaak wel zijn, al weten ze het soms niet. Ageplay is een manier om in contact te raken met dat innerlijke kind, om met wonden uit het verleden om te gaan en om dingen in een gecontroleerde omgeving los te laten, waarin het kind kan spelen, liefhebben en zich veilig kan voelen. Ageplay is een gezonde activiteit en zou niet als ziek of pervers gezien moeten worden, omdat het gaat om het innerlijke kind van een volwassene, niet om een daadwerkelijk kind.
Ik ga afsluiten met wat uitspraken van Robert Burney:
- De enige manier waarop we één geheel kunnen vormen is als we alle delen van onszelf bezitten. Daardoor kunnen we dan zelf kiezen hoe we op het leven reageren. Door delen van onszelf te ontkennen, verstoppen, of onderdrukken veroordelen we onszelf tot een leven van reacties.
- Om te komen tot een gezonde, leeftijdspassende levensstijl moeten we ons ‘innerlijke kind’ genezen. Het innerlijke kind is eigenlijk ‘kinderen’ die ons leven van ons hebben overgenomen omdat wij onbewust bezig waren met het reageren op de emotionele wonden en gedragingen van onze jeugd.
- Dit integratieproces vereist het bewust verzorgen van een gezonde, liefdevolle relatie met al mijn innerlijke kinderen zodat ik van hen kan houden, hun gevoelens kan appreciëren en hen geruststellen dat alles nu anders is en alles goed zal komen. Als de gevoelens van mijn innerlijke kind me overspoelen heb ik het gevoel alsof mijn hele wezen, mijn volledige realiteit me overspoelt. Dit is niet zo, het is alleen een klein deel van me, dat mij zoekt vanuit de wonden uit het verdelen. Ik weet dat nu omdat ik hersteld ben. Ik kan mijn innerlijke kinderen nu liefdevol bemoederen/bevaderen en grenzen aan ze stellen, zodat zij niet uitmaken hoe ik mijn leven leef. Door alle delen van mij te bezitten en vereren heb ik nu de kans om zelf evenwicht en eenheid van binnen te vinden.
Pingback: “Age-play” (“Ageplay” of “Age Play”) | KinkAware.Info